یکی از سرمایه های اجتماعی، میزان اعتماد و یکرنگی و صداقت در بین مردم و مدیران کشور هست، که نقش تعیین کننده، در ارتباط بین مردم و مسئولان ایفا می کند.
میزان اعتماد به یکدیگر که یکی از سرمایه های اجتماعی هست، بستگی به شرائط جامعه دارد، هرچه صداقت و یکرنگی و همدلی و محبت و یکسانی قول و عمل بیشتر باشد، اعتماد بین مردم بیشتر خواهد بود و اگر نیرنگ و فریب و دروغ و چاپلوسی و سخن چینی و بدگویی و دشمنی و تضاد قول و عمل و به نرخ روز حرف زدن و تخریب شخصیّت با هدف حذف رقبای حزبی و گروهی و اقتصادی و ... روند معمول جامعه شده باشد، اعتماد کردن حتی به افراد ظاهرالصلاح که باطن شان به راحتی قابل مشاهده نیست، سادگی و خود را در معرض خدعه و نیرنگ و ظلم و... قرار دادن خواهد بود.
صداقت و پاکی باطن صفتی هست که ارتباط مستقیم باهم دارند، یعنی هرچه صداقت و یکسانی قول و فعل مشهود بیثشتر باشد، پاکی درون هم بیشتر هست.
